Bij het schrijven van mijn tweede boek word ik mij steeds meer bewust van de tegenstelling tussen het ontwerpen van een spel en het schrijven van een boek. Deze twee bezigheden vereisen een fundamenteel andere aanpak die lastig te verenigen is.
Bij het ontwikkelen van een spel is het belangrijk om zo snel mogelijk tot een werkzaam prototype te komen, zodat je kan testen of het spel werkt en leuk is om te spelen. De zwakke punten van je spel kun je dan bijschaven, waarna je het weer kunt testen. Elke testronde verzamel je feedback die je weer kunt gebruiken om je spel mechanistisch beter te maken. Bij het ontwerpen van een spel is het dus belangrijk om zo snel mogelijk te gaan testen met een prototype van je spel.
Bij het schrijven van een boek daarentegen wordt vaak aangeraden om eerst een gehele draft versie van het boek te schrijven. Deze versie van het boek heeft als voornaamste doel om de schrijver een blik op het geheel te geven en de verhaallijnen en de veranderingen van de karakters te ontdekken. Hierbij worden ook de zwakke plekken van het verhaal duidelijk. Deze kunnen dan in de volgende versies geadresseerd worden. Op deze manier wordt het verhaal van versie tot versie steeds beter, totdat het goed genoeg is om door anderen gelezen te worden. Dit betekent dat je als schrijver eerst heel veel tijd spendeert met zelf het boek te verbeteren. In tegenstelling tot bij het ontwerpen van een spel worden er over het algemeen pas veel later in het proces andere mensen bij betrokken.
De grote vraag is dus: moet ik het meer als een spel aanpakken en vroeg gaan testen met andere mensen, of meer als een boek en het verhaal eerst helemaal schrijven en beter leesbaar maken voordat ik het door proeflezers laat lezen. Aangezien de spelmechanismen erg verweven zijn met het verhaal, worstel ik een beetje met deze tegenstelling. Aan de ene kant zou het voor het bedenken en uitwerken van het verhaal beter zijn om eerst het hele boek te schrijven en aan te scherpen, maar voor het implementeren en verbeteren van de spelmechanismen zou het praktischer zijn om zo snel mogelijk een speelbaar, en enigszins leesbaar, boek te laten testen door proeflezers.
In de praktijk komt het er op neer dat ik een tussenweg probeer te vinden waarbij ik het boek ver genoeg heb geschreven om de spelmechanismen te kunnen testen, maar nog niet zo ver dat ik er te veel tijd in heb gestoken mocht ik nog fundamentele dingen in de spelmechanismen moeten aanpassen. Ik heb nu 8 van de 11 “hoofdstukken” geschreven en denk dat het goed zou zijn om de spelmechanismen te testen voordat ik het einde schrijf.
De komende weken ga ik dus het gedeelte wat ik al heb geschreven grondig doorlezen en zelf testen, zodat ik het kan aanscherpen waar dat nodig is. Als ik dan tevreden ben over het boek, bestel ik een paar proefdrukken en is het tijd voor de eerste tests met proeflezers. Hopelijk geeft dat informatie over welke aspecten van de spelmechanismen goed werken en waar nog verbetering nodig is. Daarnaast zal ik wat meer te weten komen over welke gedeeltes van het verhaal leuk en spannend zijn. Die kennis kan ik dan weer gebruiken bij het schrijven van de verschillende eindes van het boek.
Geef een reactie